Merhaba millet! Konumuz başlıktan anlaşılacağı üzere One Direction ve son albümleri Midnight Memories.
Şimdi bu albümün çıkış tarihini hiç hatırlamıyorum ama yakın olduğu kesin(imsi). Yılbaşı civarıydı diye tahmin ediyorum. Neredeyse yıl önce yazdığım şu yazıdan hatırlarsanız ben de One Direction dinleyen, ama dinleyenlerin büyük çoğunluğunun aksine akıl sağlığı yerinde olanlardanım. Take Me Home adlı albümünde çok sevdiğim bir sürü şarkı olması üstüne bu albüme de bir göz atayım dedim ve şu an neredeyse bir haftadır albümün tamamını hatmetmiş durumdayım. Hangi şarkıların klipleri olduğunu da yavaş yavaş çözüyorum.
Öncelikle şunu söylemem gerekir, şarkılar güzel ama albüm bence Take Me Home kadar hoş olmamış. Zaten herkesin de her yeni albümünde daha iyi şeyler çıkarmasını beklememek lazım. Mesela bana "Loved You First", "Summer Love", "Last First Kiss", "C'mon C'mon" tadında şarkılar lazımdı ama bulamadım bu albümde. Hatta durmadan dinlememe rağmen sıkılmadığım sadece iki şarkı var. Şu an mesela ikisinden birini artık kafayı sıyıracak kadar dinlemiş olmama rağmen yine dinlemeye devam ederken yazıyorum bunları. Birazdan burada siz de görecek ve vaktiniz varsa dinleyeceksiniz.
Albümü dinlerken dinleyip geçtiğim çoğu şarkı aklımda kalmamıştı. Bu iki favorettimden biri olan "Story Of My Life" ise videosu olduğunu da daha sonra görmem ve onu da beğenmem üstüne canını çıkaracak kadar dinlediğim iki üç şarkıdan biri oldu.
Şarkıda neden bahsettiklerini hala anlamadım, başta aşk şarkısı sandım, sonra videoda kardeşleri, anneleri görünce bir "hönk??" dedim. Her kime hitap ediyorsa artık, yine de ısrarla dinlemeye devam ediyorum.
Fakat ilk favorilerimden biri albümün açılış şarkısı olan "Best Song Ever"dı. Aslında taaa Temmuz'da videosu çıkmış olan bu şarkı, iki gün kadar benim modumu yükseltmeye tek başına yetecek kadar güzel geldi. Hala da dinlediğimde oldukça eğlenceli bir ruh haline bürünmekteyim.
Sonra şu anki noktaya geldik ve benim albümden en favori şarkım ve çok sevdiğim bir şarkı daha kaldı. Diğer 13 şarkı kendi aralarında denk geliyor, nefret edecek derecede saçma bulduğum bir tanesi hariç.
İşte nefretlik dediğim şarkı ve albümü sektirmeden dinlerken kendisini ısrarla atladığım şey budur. "Alive".
Şarkıda özetle "ne halt yersen ye, yaşadığını hissettikçe ne önemi var eaaah salla gitsin" diyor. Bu "olmaz olsun böyle hayat felsefesi!!" dedirten duruşuyla nefret edilmeyi hak ediyor zaten.
Bunu geçersek yine modumu değiştiren ve çok sevdiğim şarkılardan biri nakaratta avazımız çıktığı kadar bağırarak "AY DON KER VAT PİĞPIL SEY VEN VİR TUGEEEEDA! YU NO AY VANI Bİ DI VAN TU HOLD YU İN YOR SLİĞĞĞPP" diye eşlik ettiğimiz "Happily" şarkısı. Bunu cidden çok seviyorum.
Efendim geliyorum albümde en en en sevdiğim, bana beni anlattığını düşündürdüğüm, "işte ben bir şarkı yapsam, sözleri böyle olurdu" dememe neden olan o şarkıya...
Şimdi en iyisi hemen gelmeyelim. Şarkıya gelmeden önce söylemem gereken, iki gün kadar önce D&R'da albüme elim gittiği fakat biraz uygun fiyatlı albümler yerine standart 29 lira kategorisine girdiğini görünce "sokağa atacak kadar param olduğunda gelir alırım" dediğim. Evet, albümü parasını verecek kadar beğendim, bir haftadır sömürdüm resmen, ama dediğim gibi, bana göre bir "Take Me Home" değil. Burada bahsettiklerim dışında hoşuma giden "Half a Heart", "Little White Lies" ve "Better Than Words", bana göre bir "They Don't Know About Us", "Nobody Compares", "She's Not Afraid", "Loved You First" ve daha nicesiyle çok sevdiğim o albümü unutturmadı. Evet belki bir "Strong" ile çoğunu tek başına temsil etti ama yine bir tane iyi şarkıyla bir sürü iyi şarkının kapışması çok da hoş olmaz takdir edersiniz ki.
Yine de "sokağa atacak kadar param olduğunda" ufak albüm arşivime katılacaklar arasına girdi Midnight Memories. Bu yazı da size albümün en müthiş şarkısıyla veda etsin.
DİNLEMEYEN BİR DAHA BLOGUMA GİRMESİN ARKADAŞLAR. RİCA EDİYORUM!!
Kalın sağlıcakla. Sallanın salıncakla.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder