İki yıl üst üste senenin öne çıkan olaylarını paylaşarak "yıllık hayat değerlendirmesi" yapmışım, son 42 dakikada 2013'ü özet geçmenin sırası da şimdi geldi.
Neden bilmiyorum ama bu yıl fazlasıyla şey olmasına rağmen hayatımın önceki iki yıl kadar değiştiğini düşünmüyorum. Evet aslında yıllardır beklediğim yıldı 2013, herşeyden önce üniversiteden mezuniyet yılımdı, ama ne oldu yani? Herşey gibi o dönemler de geçti gitti.
Bu yıl, tam da önceki yıl hayalini kurduğum gibi, uyduruk da olsa bir "profesyonel makyaj" belgesi ve eğitimi aldım. Biraz kısmetli oluşum o alanda da işe yaradı ve kursu bitirdiğimin ertesi hafta 3 yabancı modelle, 10 saatlik, tamamen profesyonel bir çekimde çalıştım. İşi yaptıran kişi fotoğraflar çıkınca bu alanda hevesimi kırmak için elinden geleni kendince "kibar" bir dille yazdığı mail atarak yaptı ve hevesimi yerle bir edip üstünde de tepinip gitti. 1-2 ay kadar toparlanma sürecimden sonra bundan vazgeçmemeye karar verdim. Hiçbir şey olmasa, beni çok mutlu eden o inanılmaz yorucu günün anısı var.
Gençlik meclisinde yılın ilk yarısını dolu dolu geçirdim. Sadece üye olduğum komisyonun değil, diğer komisyonların da organizasyonlarında mümkün olduğunca görev aldım, görev almasam katılımcı olarak gittim. Bir sürü güzel insanla tanıştım. Sonra güzel bir iftar yaptık. Şu harika fotoğraf akıllara kazındı.
Yine kendim olmaktan kaçamadım duygularım söz konusu olunca. Yine ortaya çıkmak için uzun süre bekleyen şeyleri tutamadım. Yine konuştum. Bir şey değişmedi ama en azından hiçbir şey olmasa bile kim için risk aldığın önemli diye düşünürüm. Ona da değdiğine göre bir sorun olmadı bu açıdan 2013'te de.
Tabi zerre kadar değmediğini düşündüren birini tanımadım diyemem, ama o da ayrı bir tecrübe oldu.
Mezun oldum! Sanırım en büyük olayı buydu bu yılın. Yılllardır beklediğim üzere.
Aylarca free lance tercümanlık yaptım. Digiturk için yemek programları, belgesellerle uğraştım. Sonra 2 ay bıraktım. Sonra tekrar başladım. İşsizliğe 6 ay boyunca katkıda bulunmuşken tam da beklediğim ve aylarca istediğim üzere 2 hafta kadar önce amcamın yanında, harika bir yerde, sevimli insanlarla, hiçbir sıkıntı duymadan çalışmaya başladım. Baktım çok zamanım artıyor, yemek programı çevirilerini de bırakmadım. İki işi birden götürmek zor oluyor hele biri full time ve özel sektörken ama bir süre böyle gidecek gibi. İstediğim gelir düzeyinde olursa harika olur.
Fred Letailleur yine geldi. Yine görüştük.
Jennifer Lopez'in makyözü Mary Phillips ile irtibatı koparmadık. Tabi ancak Twitter ve İnstagram'da iki satırlık şekilde ama olsun.
Geçtiğimiz aylarda Twitter'dan kendisine ulaşmak istemem üstüne Scarlett Johansson ve Reese Witherspoon'un uzun süredir düzenli olarak işlerini yapan, ünlülerin makyözü Mai Quynh ile Twitter'da DM'den konuşarak çok önemsediğim konularda fikirlerini aldım. Tam da haberleştiğimiz sıralarda Quynh'in ilk Vogue kapağı işi yayınlandı. Bu iş üstüne bu ufak fırsatın bile aslında bir derece hayalimi gerçekleştirmek olduğunu gördüm. Hele ki işini gördüğüm o kapağı görünce çekimde asistanlık yapmışım gibi heyecanlandım.
Son aylarda tekrar, ve hayatımda son kez olduğuna inanarak, diyetisyen desteği almaya başladım. Allah izin verirse 2014'te bu dertten tamamen kurtulacak, alabildiğine sağlıklı ve her istediğini istediği kadar güzelce taşıyan bir genç olacağım. İnanıyorum. 6 yıl önce 4 ayda 18 kilo veren kız, şimdi 10 ayda bütün o fazla kiloları düzeni şekilde verip kurtulabilir. Kurtulacak inşallah.
2014 için bir sürü planım ve hedefim var. İçimden bir ses bu yılın hayatımın belki de en güzel yılı olacağını söylüyor. İnşallah sevdiğim herkesle, ailemle beraber çok güzel günler görmek kısmet olur. Yıllardır hayalini kurduğum herşeyi o hayal listesinden düşürmek nasip olur umarım.
2014 hepiniz için güzel geçsin. İnsanların böyle anlarda sayılara gerektiğinden fazla anlam yükleyesi geliyor, ben de öyle yaptım. Umarım yüklediğim anlamları boşa çıkarmaz yeni yıl. Kendisini şimdiden öpüyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder